جدول جو
جدول جو

معنی علی مهائمی - جستجوی لغت در جدول جو

علی مهائمی
(عَ یِ مَ ءِ)
ابن احمد بن ابراهیم بن اسماعیل مهائمی دکنی هندی حنفی. ملقب به علاءالدین. وی فقیه و متکلم و مفسر و صوفی بود. در سال 776 هجری قمری متولد شد و در 835 هجری قمری درگذشت. او راست: 1- تبصیرالرحمان و تیسیرالمنان لبعض ما یشیر الی اعجاز القرآن. 2- رساله ای در تفسیر ’الم’. 3- الزوارف فی شرح عوارف المعارف. 4- شرح فصوص الحکم ابن عربی. 5- شرح نصوص صدرالدین قونوی. (از معجم المؤلفین از هدیه العارفین ج 1 ص 730 و ایضاح المکنون ج 1 ص 52 و 614)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

علی مدائنی
(عَ یِ مَ ءِ)
ابن محمد بن عبدالله بن ابی سیف بصری مدائنی. مکنی به ابوالحسن. مورخ و اخباری و راوی شعر. رجوع به ابوالحسن مدائنی و ماخذ ذیل شود: معجم المؤلفین ج 7 ص 211. عیون التواریخ ابن شاکر ص 79. الوافی صفدی ج 12 ص 169. سیرالنبلاء ذهبی ج 7 ص 230. الانساب سمعانی ص 515. تاریخ بغداد خطیب بغدادی ج 12 ص 54. الفهرست ابن الندیم ص 101. تاریخ طبری ج 11 ص 9. الفهرست طوسی ص 95. معجم الادباء یاقوت ج 14 ص 124. کامل التواریخ ابن اثیر ج 6 ص 175. النجوم الزاهرۀ ابن تغری بردی ج 2 ص 259. شذرات الذهب ابن عماد ج 2 ص 54. مرآت الجنان یافعی ج 2 ص 83. لسان المیزان ابن حجر ج 4 ص 253. مختصر دول الاسلام ج 1 ص 105. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 1420
لغت نامه دهخدا
علی مهاشری
(عَ یِ ؟)
ابن نقی بن احمد بن زین الدین بن ابراهیم بن صقرابن ابراهیم مهاشری مطیرفی أحسائی. رجوع به علی أحسائی شود
لغت نامه دهخدا
علی تهامی
(عَ یِ تَ)
ابن محمد بن فهد تهامی، مکنّی به ابوالحسن. وی شاعری فصیح بود که در یمن متولد شد و به شام و عراق و جبل سفرکرد و مدتی ابن عباد را مدح کرد و به معتزله گروید سپس عهده دار خطابۀ ’رمله’ گردید و با کمک حسان بن مفرج به مصر سفر کرد و در سال 416 هجری قمری در زندان قاهره مخفیانه کشته شد. او را دیوان شعر کوچکی است. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 219). صاحب معجم المؤلفین مآخذ ذیل را نیز آورده است: تاریخ دمشق ابن عساکر ج 12 ص 269. سیرالنبلاء ذهبی ج 11 ص 84. وفیات الاعیان ابن خلکان ج 1 ص 451. البدایۀ ابن کثیر ج 12 ص 19. شذرات الذهب ابن عماد ج 3 ص 204. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 771. فهرس الخدیویه ج 4 ص 238. و نیز رجوع به ابوالحسن تهامی شود
لغت نامه دهخدا
علی هاشمی
(عَ یِ شِ)
ابن سلیمان بن علی بن عبدالله بن عباس هاشمی عباسی. مکنی به ابوالحسن. وی از امراء و ولاه بود. در سال 169 هجری قمری از جانب موسی هادی خلیفۀ عباسی والی مصر گشت و پس از او از جانب هارون الرشید نیز در ولایت مصر باقی ماند و چون خیال تصرف خلافت بغداد را در سر می پروراند، در سال 171 هجری قمری از جانب هارون الرشید عزل گشت و به عراق بازگردانده شد و بعضی از کارهای لشکری به او محول گشت و در سال 178 هجری قمری درگذشت. (از الاعلام زرکلی از النجوم الزاهره ج 2 ص 61 و الولاه والقضاه ص 131)
شاعری است و قسمتی از اشعار او درمجالس النفائس آمده است. (از الذریعه ج 9 ص 764)
لغت نامه دهخدا